جستجو

 

چهارده تا هفده اسفندماه امسال، شصت و دومین دوره جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان تحت عنوان «شبدیز» در کرمانشاه برگزار خواهد شد. این دومین دوره‌ای است که این جشنواره منطقه‌ای در کرمانشاه برگزار می‌شود. از آنجا که بخش مسابقه شامل آثار انیمیشن هم خواهد بود، من اشکان چاوشی فیلم‌ساز و مدرس انجمن سینمای جوان با آقایان حسین اکبری، سعید احمدیان و ایوب بلندین سه نفر از اعضا گروه انیمیشن «ساحا»  گفت‌وگویی انجام داده‌ام تا درخصوص انیمیشن و جشنواره شبدیز نکاتی را مورد مداقه و بررسی قرار دهیم.

 

  • چاوشی: از چه زمانی شما تحت نام گروه انیمیشن ساحا شروع به فعالیت کردید؟ و چند نفر در این گروه مشغول به فعالیت هستند؟

احمدیان: ما از سال ۸۵ به عنوان یک گروه غیررسمی شروع به یادگیری آموزش‌های خودمحور در حوزه انیمیشن کردیم. طبعا در آغاز تمرکز ما بر روی یادگیری نرم افزارهای مربوطه بود. بعد از ورود به انجمن سینمای جوان متوجه شدیم که برای تولید یک انیمیشن نمی‌توانیم تنها بر فراگیری نرم‌افزارهای تخصصی متکی باشیم و بُعد هنری این کار در بخش‌هایی مثل فیلمنامه، کارگردانی و… بسیار اهمیت دارد. تحصیلات ما در رشته‌های گرافیک و نرم‌افزار بود که بعدا در رشته‌های مرتبط‌تری ادامه تحصیل دادیم. اخیرا ما اقداماتی قانونی را برای ثبت رسمی «ساحا» به عنوان یک شرکت انیمیشن‌سازی انجام داده‌ایم و فعلا با حضور پنج نفر به صورت تمام وقت مشغول فعالیت در حوزه تولید انیمیشن هستیم.

  • چاوشی: به عنوان یک گروه تولید انیمیشن مطلع هستید که چه گروه‌های دیگری در این زمینه در کرمانشاه فعالیت می‌کنند؟

اکبری: بله. غیر از ما واحد انیمیشن صدا و سیمای کرمانشاه تولید انیمیشن دارد. همچنین گروهی دیگر از دوستان ما به نام گروه انیمیشن «گِلاتِک» مشغول به فعالیت هستند. البته گروه‌های دیگری هم هستند که به صورت اسمی خود را به عنوان گروه تولید انیمیشن معرفی می‌کنند اما هنوز به شکلی مشخص اثری را به تولید نرسانده‌اند.  

  • چاوشی: گروه انیمیشن «ساحا» در چه زمینه‌هایی فعالیت می‌کند و چه آثار انیمیشنی را تولید کرده است؟

اکبری: یکی از حوزه‌های فعالیت ما تولید فیلم کوتاه انیمیشن برای حضور در جشنواره‌هاست. انیمیشن‌های “پرواز غریب” ، “ابر رحمت”، “اتفاق”، “دوازده” و “یک دو، دو یک” در این حوزه تولید شده‌اند. یک کارِ مجموعه هم به سفارش صدا و سیما در شصت و سه دقیقه و هفت قسمت انجام داده‌ایم که علی‌رغم دریافت امتیاز خوب در برآوردها، هنوز موفق به فروش آن نشده ایم. یک سری تولیدات هم در فضای مجازی داریم که شناخته شده‌ترین آنها سری “ختی متی” است. یک سری کار دیگر هم تحت عنوان کارهای موشن گرافیک و آموزشی و تبلیغاتی برای ادارات انجام می‌دهیم که بیشتر به اجرای سیاست‌های آن ادارات برمی‌گردد. اخیرا هم فعالیت جدیدی را شروع کرده‌ایم که انجام دورکاری برای بعضی از شرکت‌های خارجی است که البته آن هم مشکلات خاص خودش را دارد. از تهیه رزومه، برندسازی تا دور زدن تحریم‌ها جهت انجام امور مالی و… همه و همه موانعی هستند که در این مسیر قرار دارند.

  • چاوشی: آیا آثار تولید شده توسط شما در جشنواره‌های داخلی یا خارجی حائز رتبه و مقامی هم شده‌اند؟

احمدیان: در بخش بین‌المللی انیمیشن “دوازده” به کارگردانی ایوب بلندین در فستیوال‌هایی از آرژانتین و صربستان حضور داشت که فستیوال بلگراد صربستان یکی از جشنواره‌های معتبر در این زمینه محسوب می‌شود. انیمیشن “دوازده” جزو بیست و پنج اثری بود که از میان پنج هزار اثر ارسالی انتخاب شده بود. در بخش ملی هم تعدادی از تولیدات ما جایزه برده‌‌اند. انیمیشن “پرواز غریب” به کارگردانی کامران رضایی چندین جایزه کسب کرده و در جشنواره فیلم کوتاه تهران هم حضور داشته. همینطور انیمیشن “ابر رحمت” که جایزه بهترین انیمیشن جشنواره آیات را کسب کرد پیشتر جایزه بهترین فیلمنامه جشنواره گلستان را هم کسب کرده بود. در این دوره از جشنواره شبدیز هم  با انیمیشن “اتفاق” حضور خواهیم داشت.

اکبری: بعد از برنده شدن فیلمنامه “ابر رحمت” به عنوان بهترین فیلمنامه، ارشاد کرمانشاه در یک صورت جلسه پیشنهاد هشت میلیون تومان بابت حمایت ساخت این طرح داد. در صورت جلسه بعدی آن را به شش میلیون تومان کاهش دادند. دو میلیون تومان از این مبلغ به ما به عنوان پیش پرداخت داده شد و الان که حدود چها سال از اتمام این انیمیشن می‌‌گذرد هنوز هم اراده‌ای برای تسویه آن چهار میلیون تومان باقیمانده از سوی ارشاد نیست!

  • چاوشی: عموما دیده می‌شود که در جشنواره‌های منطقه‌ای، هیئت داورانی که فیلم‌های بخش داستانی، مستند و تجربی را داوری می‌کنند به داوری فیلم‌های انیمیشن نیز می‌پردازند. آیا متر و معیارهای داوری یک اثر انیمیشن همان است که در گونه‌های دیگر فیلم کوتاه نیز استفاده می‌شود؟ اگر اینطور نیست آیا این امر صدمه‌ای به داوری آثار انیمیشن نمی‌زند؟

بلندین: قطعا باید یک متخصص انیمیشن میان هیئت داوران باشد. کسی که نه تنها تعاریف انیمیشنِ خوب را از لحاظ تکنیک و اجرا در سطح جهانی بشناسد بلکه سطح توانمندی و بضاعت انیمیشن داخلی را هم بشناسد. قضاوت کردن در مورد یک فیلم انیمیشن تنها از حیث ایده داستانی و یا زیبایی بصری قضاوتی ناقص است که بعضا در داوری‌ها اتفاق می‌افتد. قضاوت‌ها عموما موضوعی است و داورها به شکل یکی از مخاطبین عام انیمیشن به کارها نگاه می‌کنند. همانطور که در گونه‌های دیگر فیلم کوتاه، تجربه کردن ساحت‌های مختلف فیلم‌سازی یکی از رسالت‌های فیلم کوتاه به حساب می‌آید، کم نیستند آثاری که خود اهالی انیمیشن به توانمندی‌ها، تجربه گری‌ها و سطح تکنیکال آن وقوف دارند اما در داوری‌ها اعتنایی به این وجوه از اثر نشده است.

احمدیان: یکی دیگر از خلأهایی که در داوری آثار انیمیشن در جشنواره‌های منطقه‌ای هست این است که تنها یک جایزه به عنوان بهترین انیمیشن به اثرِ برگزیده اعطا می‌شود درحالی‌که در فیلم‌های دیگر کارگردانی، تصویربرداری، صدابرداری، تدوین، بازیگری، پژوهش و بررسی و مورد تشویق قرار می‌گیرند. این امر در مورد انیمیشن هم باید اتفاق بیفتد. آثار باید در بخش‌های انیمیت، طراحی شخصیت، طراحی محیط و… سنجیده شوند و جایزه بگیرند.

  • چاوشی: دلیل کم رنگ بودن جایگاه انیمیشن در جشنواره‌ها ناشی از چیست؟ چه عاملی باعث شده که انیمیشن‌سازی، فرعِ جریان فیلم‌سازی به حساب بیاید؟ آیا به دلیل کمتر بودنِ تعداد آثاری است که در این حوزه ساخته می‌شود؟ یا نگاهی غیرحمایتی در بدنه تصمیم گیرنده فیلم کوتاه وجود دارد؟

احمدیان: می‌توان گفت که انیمیشن متولی مشخص و فعالی ندارد. جریان انیمیشن در کشور ما سرگردان است. برای مثال ما انجمن انیمیشن را داریم که زیرمجموعه خانه سینماست و یک انجمن صنفی است. اما در قیاس با انجمن سینمای جوان که یک انجمن دولتی و حمایت‌گر است و در آن شما از ایده تا تولید و پخش یک فیلم و برگزاری جشنواره و غیره مسیر مشخصی می‌بینید، چنین سازوکاری یا نیست یا حضور فعالی ندارد. ما حتی شبیه به گونه‌‌های دیگر فیلم کوتاه مسیری برای گرفتن مجوز ساخت یک انیمیشن نداریم.

بلندین: واقعیت این است که انیمیشن هیچ مسئول سازمانی ندارد که متولی آن باشد. یک مسئول که حمایت، سازماندهی یا سیاست‌گذاری کند. این شده که انیمیشن بین انجمن‌ها و نهادهای مختلفی رها و متکثر شده. انجمن سینمای جوان بخش انیمیشن دارد اما تجهیزاتی برای بخش انیمیشن پیش‌بینی و صرف نمی‌شود. کانون پرورش فکری هم بخش انیمیشن دارد؛ صدا و سیما و حوزه هنری هم همینطور. حتی سپاه و حوزه علمیه هم واحدهای انیمیشن دارند. این سردرگمی فقط مختص تولید انیمشین نیست؛ در تحصیلات تکمیلی مربوط به حوزه انیمیشن هم همین است. تا همین اواخر که دانشگاه علمی کاربردی رشته انیمیشن را در مقطع کاردانی ارائه کرده، این رشته در جایی تدریس نمی‌شد؛ حتی در دانشکده هنر. بدون اینکه رشته انیمیشن در مقاطع کاردانی و کارشناسی وجود داشته باشد یکباره دانشکده صدا و سیما و تربیت مدرس، در مقطع کارشناسی ارشد هنرجو می‌پذیرفتند! هرچند که تازگی‌ها دانشکده صدا و سیما در همه مقاطع برای انیمشین ورودی می‌گیرد. همه اینها نشانه‌هایی از وضعیت بلاتکلیف و بدون مرجعیت انیمیشن در کشور است.

 

  • چاوشی: با این اوصاف بدون حمایت‌های لازم برای ساخت یک انیمیشن و با توجه به هزینه‌بر و زمانبر بودن این امر، چه میزان انگیزه برای ادامه دادن دارید؟ آیا انیمیشن می‌‌تواند موضوعی انتفاعی برای شما محسوب شود یا باید صرفاً به وجه دلی و تفننی آن دلخوش باشید؟

اکبری: با شرایطی که از آن بحث شد عایدات مالی انیمیشن نمی‌تواند چیزی بیشتر از گذران زندگی برای اهالی‌اش باشد. تقریبا تمامی نهادها و دستگاه‌هایی که خریدار یا سفارش دهنده انیمیشن هستند برآوردهایی غیرواقعی برای تولید ارائه می‌دهند. برای مثال انیمیشن “اتفاق” که انجمن سینمای جوان سفارش دهنده آن بود چهار میلیون تومان برآورد هزینه شد در حالی که هزینه واقعی تولید با احتساب دستمزدها حدود سی میلیون تومان بود. به این میزان ما در چانه زنی در یک بازارِ یک سویه در تنگنا هستیم. یا جایگاه صدا و سیما را ببینید؛ مثل همه جای جهان، تلویزیون مهم‌ترین بازار فروش محصولات انیمیشن است. از آن سمت، تلویزیون ما به شیوه ای کاملا انحصاری و بدون رقیب و در عین بی‌نیازی از شرایط بازار، خودش انیمیشن تولید می‌کند و خودش هم آنرا می‌خرد و پخش می‌کند! با توجه به محدویت عرضه و این انحصار، تلویزیون همواره محصولات انیمیشن‌سازان دیگر را معادل یک دهم قیمت واقعی خریداری می‌کند و انیمیشن‌ساز هم چاره‌ای جز پذیرش  این شرایط ندارد. متاسفانه در خلأ حضور تلویزیون‌های خصوصی، این روش در تمامی مراکز استان آن هم به وسیله چند نفر خاص، تصمیم‌گیری و اعمال می‌شود. این سیستم غیر رقابتی، تولیدکنندۀ انیمیشن را به سمت تولید کار ارزان و ضرورتاً بی‌کیفیت سوق می‌دهد. وقتی صدا و سیما می‌رود و مثلا انیمیشن باب اسفنجی را به صورت رایگان دانلود می‌کند، چطور ممکن است برای یک کار داخلی هزینه مناسب پرداخت کند؟

اکبری: برای تکمیل‌تر شدن این سیکل انحصاری، شرکتی هم به نام مرکز پویانمایی صبا تاسیس شده که هیچ راهی برای تنفس انیمیشن‌سازان خصوصی باقی نگذاشته. هر انیمیشن تولید شده‌ای که بخواهد از شبکه سراسری پخش شود یا باید به صورت رایگان پخش شود و یا با این مرکز وارد مذاکره شود. البته کسانی هم می‌توانند وارد مذاکره شوند که رانت و رابطه داشته باشند. گروه‌های شناخته نشده و شهرستانی حتی توان گذر از نگهبانی این مرکز را هم ندارند چه برسد به مذاکره و عقد قرارداد. خود ما با انیمیشنی که با تأیید صدا و سیما امتیازی بین خوب و عالی دریافت کرده موفق به انجام این امر نشدیم. شما یا باید درصدی از قرارداد را به بعضی از حضرات بدهید که کار مورد تأیید قرار بگیرد یا باید عنوانی کذایی برای آنها در کار در نظر بگیرید که بابت آنهم طلب حق‌الزحمه می‌کنند! ببینید شرایط چطور است: شما به عنوان یک شرکت خارج از سیستم صدا و سیما طرحی دارید که قرار است با هزینه‌های خودتان تمام و کمال آن را تولید کنید. برای اینکه طرح برای برآورد مالی به صدا و سیمای مرکز برود آن را به صدا و سیمای استان می‌دهید. بعد صدا و سیمای استان بابت این دلالی از شما پانزده درصد از مبلغِ برآورد را طلب می‌کند! پانزده درصد دیگر هم به عنوان کسورات قانونی، مالیات و… کم می‌شود و سر آخر شما با آنچه باقی می‌ماند قادر به تولید کاری با کف استانداردهای انیمیشن هم نخواهید بود. در کل، خلاصه این بحث این است که در فضایی سالم و خالی از رابطه و زد و بند نمی‌توان با صدا و سیما وارد همکاری شد.

بلندین: یکی دیگر از مهم‌ترین معضلاتی که در عملکرد صدا و سیما در رابطه با انیمیشن هست این است که صدا و سیما هیچگونه وجهِ سرگرمی برای انیمیشن قائل نیست و نگاهی کاملا موضوعی و محتوایی به آن دارد.  اصرار دارد که انیمیشن‌ها در قالب الگویی ایرانی- اسلامی تولید شوند که با توجه به غیر کارکردی بودن این مفهوم، اثر تولید شده چندان از جذابیت و سرگرم‌کنندگی بهره‌ای نخواهد بود.

احمدیان: جدا از بحث‌های مطرح شده، چند نفرِ ثابت هستند که در تمامی شوراها، رویداد ها و تصمیم گیری‌های مربوط به انیمیشن حضور دارند. این چند نفر در صدا و سیما، شورای تایید امور شهرستان‌ها، هنر و تجربه، سپاه و جشنواره‌ها و همه جا هستند و اعمال نفوذ می‌کنند.

اکبری: ما با توجه به معضلاتی که با خریداران اصلی انیمیشن داریم تمرکزمان را بر تولید انیمیشن‌های آموزشی و تبلیغاتی برای ادارات دیگر گذاشته‌ایم که عموماً تعرفه‌هایی منصفانه‌تر را درنظر می‌گیرند. هر چند که باز هم صدا و سیما به عنوان رقیب و پخش کننده اصلی به این بازارها ورود می‌کند؛ در قالب طرح مشارکتی پروژه بر می‌دارد و با قیمتی نازل برای اجرا به ما می‌سپارد!

  • چاوشی: مقوله برگزاری جشنواره فیلم در کرمانشاه چه میزان می‌تواند به هموار کردن مسیر برای تولید و فروش انیمیشن به شما کمک کند؟ آیا دوره اول برگزاری شبدیز تاثیری در این خصوص داشته؟

اکبری: اول که نفس حضور در جشنواره برای ما مغتنم است. اثر تولید شده ما دیده می‌شود. دوم اینکه، ساخت یک فیلم کوتاه انیمیشن که فارغ از اقتضائات بازار و پسند سفارش دهنده تولید می‌شود، برای ما فرصتی مهیا می‌کند که تجارب و احیاناً مهارت‌های تکنیکی خود را به کار ببریم.

بلندین: نگاه جشنواره‌ها هم به انیمیشن بسیار محدود و خاص است. برخلاف جشنواره‌های داخلی که به یک انیمیشن کمدی و بزن و بکوب که بر تکنیک‌های حرکتی و سرگرمی محض تاکید دارد اهمیتی نمی‌دهند، این گونه از کارهای انیمیشن در فستیوال‌های خارجی جایگاه خود را دارند. در جشنواره‌های داخلی نگاهی یک سویه به انیمیشن وجود دارد. انیمیشن هر چقدر سنتی‌تر و داستان محورتر باشد بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد. این البته به همان فقدان حضور یک داور متخصص انیمیشن در هیات داوران برمی‌گردد که قبلا اشاره شد. هرچند که در خود فیلم داستانی کوتاه هم ما شاهد حضور فیلم‌های کمدی یا ترسناک به عنوان یک گونه مورد اقبال نیستیم. اما اگر بخواهیم جواب مشخصی به سوال شما بدهیم، قطعا استمرار برگزاری یک جشنواره، مردم و سفارش دهنده‌ها را با ما به عنوان یک تولید کننده انیمیشن آشناتر خواهد کرد. کما اینکه تا پیش از دوره اول برگزاری جشنواره شبدیز، بسیاری حتی از موجودیت انجمن سینمای جوان در شهرشان باخبر نبودند چه برسد به دادن سفارش برای تولید فیلم یا انیمیشن. تا پیش از جشنواره شبدیز، جشنواره‌های گوناگونی به مناسبت های گوناگون در کرمانشاه برگزار می‌شد، اما هیچکدام به معنی واقعیِ جشنواره تعریف و اجرا نمی‌شدند. حتی داشتن یک بولتن در جشنواره امری ناشناخته بود. با برگزاری شبدیز بود که بسیاری از جمله برگزارکنندگان رویدادهای هنری در کرمانشاه، اجرای یک جشنواره واقعی و حساب و کتاب دار را تجربه کردند. جشنواره شبدیز، انجمنِ توانمند و پُرچهرۀ سینمای جوان را از سایه به درآورد. بسیاری از مردم، ادارات و مدیران برای نخستین بار با انجمن و اعضا آن در برنامه ها و مصاحبه‌ها آشنا شدند. 

  • چاوشی: در این دوره از برگزاری جشنواره شبدیز فیلم‌سازان و انیمیشن‌سازان تهران هم حضور دارند. فیلم‌سازان مناطق مختلف تا چه میزان امکان رقابت با فیلم‌سازان مرکز را دارند؟

بلندین: واقعیت این است که تهران تنها نامی از خود بر این جریان گذاشته است و در واقع جریان فیلم‌سازی آن متشکل از بهترین فیلم‌سازان شهرهای دیگر است. شکل تخصیص بودجه‌ها، دسترسی به منابع و عوامل متخصص و شکل همکاری و پشتیبانی که در تهران اتفاق می افتد ماهیتاً با بقیه شهرستان‌ها متفاوت است. به همین دلیل حضور تهران در جشنواره‌های منطقه‌ای عملا ناعادلانه و نادرست است. به نظر می‌آید همان حضور و رقابت تهرانی‌ها در فستیوال فیلم کوتاه تهران وضعیت را برای همه روشن می‌کند و عملا حضور آثار مرکز در جشنواره‌ها منجر به فید شدن آثار تولید شده در شهرستان‌ها می‌شود. 

  • چاوشی: شکل ارتباطی شما به عنوان یک مجموعه انیمیشن‌ساز با انجمن سینمای جوان و فیلم‌سازان آن چگونه است؟ فیلم‌سازان به چه شکل می‌توانند از تخصص شما در کارهای خود بهره ببرند؟

اکبری: ما پیش از این به عنوان واحد انیمیشن در دل انجمن سینمای جوان کرمانشاه فعالیت می‌کردیم و یک ارتباط دو سویه داشتیم. در ازای مکانی که از طرف انجمن به ما داده شده بود ما در انجام و اجرای بسیاری از کارهای مربوط به انجمن سهیم بودیم. کارهای نرم‌افزاری و سخت‌افزاری انجمن و فیلم‌سازان با ما بود. از دادن مشاوره‌های گوناگون تا حضور به عنوان بازیگر و سیاهی لشکر در کار هنرجوها و فیلم سازها را شکلی از همکاری خود می‌دانستیم. انجام جلوه‌های بصری، اصلاح رنگ، تدوین و دیگر بحث‌های تخصصی حوزه فعالیت‌مان را بدون چشم‌داشت مالی برای فیلم‌سازان صورت می‌گرفت. در برگزاری جشنواره شبدیز هم ما از سه ماه قبل با تمام توان در کارهای مربوط مشارکت و همکاری داشتیم. بگذارید که توضیحی در این خصوص داشته باشم. ما به عنوان واحد انیمیشن مستقر در انجمن هر فعالیت انتفاعی که در حوزه تخصصی‌مان انجام می دادیم بر اساس قراردادهای مشخصی بود که تمامی تراکنش‌های مربوط به آن در حساب بانکی انجمن صورت می‌گرفت و البته درصد مربوط به انجمن هم از طرف ما پرداخت می‌شد. یعنی انجمن سینمای جوان از قِبَل فعالیت‌های انتفاعی ما صاحب یک درآمدی بود. برای مثال دوربین Z7 انجمن از محل سهم پرداختی یکی از همین قراردادها خریداری شد. یا در موردی دیگر، از همین طریق هزینه مربوط به نقاشی فضای داخلی انجمن تأمین گردید. بعد با حرف و حدیث‌هایی انجمن خواستار مجزا شدن واحد انیمیشن شد و ما الان در مکانی مستقل از انجمن مشغول به فعالیت هستیم. علیرغم اینکه با حذف کارهای جانبی که به الزام حضور در انجمن داشتیم، فرصت و تمرکز بیشتری برای کار تخصصی خود پیدا کرده‌ایم اما شکل رابطه و ارادت ما به فیلم‌سازان که عموما از دوستان خود ما هستند به قوت خود باقی مانده.

بلندین: امروز هم ما همچنان با رعایت تعرفه‌های متعادل و مخصوصی در خدمت تمامی دوستان فیلم‌ساز خود هستیم. فیلم‌سازان می‌توانند در اجرای جلوه‌های بصری، طراحی و اجرای تیتراژ، اصلاح رنگ، تدوین، صداگذاری و حتی اجرای پروژه‌های انیمیشن و کارهای تلفیقی، موشن‌گرافی و اینفوگرافی از ما کمک بگیرند. به هرحال ما متوجه تنگناهای مالی حوزه فیلم کوتاه هستیم اما واقعیت این است که خود ما هم به عنوان اعضای این خانواده، گرفتار همین تنگناها هستیم. پیش از این تمامی این خدمات رایگان به فیلم سازان ارائه می‌شد. به واسطه شرایط جدید ما با تعرفه‌های حمایت گرانه‌‌ای که درنظر گرفته‌ایم، در خدمت فیلم‌سازان محترم هستیم.

  • چاوشی: پروژه جدیدی در دست تولید دارید؟

اکبری: غیر از انیمیشن “اتفاق” که تازه تولید شده و برای جشنواره شبدیز هم ارسال شده، به عنوان مجری طرح، مشغول ساخت یک مجموعه به نام “خدایا تو که مهربونی” برای صدا و سیما هم هستیم. کارهای مختص به فضای مجازی هم که با تناوب ساختِ هفته ای یک قسمت به قوت خود باقی هستند.

بلندین: یک برنامه هم در خصوص آموزش انیمیشن داریم که به زودی اعلام و اجرا خواهد شد. این آموزش‌ها در دو پکیج ارائه خواهد شد. پکیج آزاد برای علاقه‌مندان فراگیری انیمیشن و یک پکیج ویژه برای کسانی که دوره آموزش را به قصد استخدام در «ساحا» می‌گذرانند. بالطبع پکیج ویژه دارای تخفیف بسیار ویژه‌ای هم خواهد بود.

  • چاوشی: و اما حرف آخر! صحبتی هست که مایل به مطرح کردن آن باشید؟

بلندین: تمامی مشکلاتی که طی این سال‌ها در مسیر ما قرار گرفته ما را از پیش محکم‌تر کرده. ماجرای مستقل شدن ما از انجمن سینمای جوان که در ابتدای امر نگران کننده به نظر می‌رسید امروز باعث استقلال رای و اعتماد به نفس بیشتری در مجموعه ما شده. دل‌مان برای محیط بسیار دوستانه انجمن تنگ می‌شود اما مجال و تمرکز بیشتری برای انجام کارهای‌مان پیدا کرده‌ایم و در همین مدت کوتاه راندمان بهتری را بدست آورده‌ایم.

اکبری: شاید سمت و سوی گفت‌گوی ما بیشتر به گلایه‌مندی و صحبت از مشکلات رفت اما می‌خواهم عمیقا از تنها سازمانی که بسیار حمایت‌گرانه و مشفقانه در طی این مسیر سخت کنار ما حضور داشته سپاسگزاری و قدردانی کنم. پارک علم و فن‌آوری کرمانشاه بی هیچ تردیدی به قصد کمک به انیمیشن بیشترین و موثرترین حضور را داشته و ما وظیفه خود می‌دانیم که در این خصوص از این سازمان محترم قدردانی کنیم.

احمدیان: من هم به سهم خودم آرزو می‌کنم که جشنواره شبدیز کرمانشاه بی کمترین حاشیه و در عین سلامت برگزار شود. همچنین به صورت ویژه از تمامی زحمات و الطاف جناب آقای رضایی مدیر دفتر انجمن سینمای جوان کرمانشاه سپاسگزارم.

  • چاوشی: من هم برای شما، مجموعه حرفه‌ای‌تان و جریان فیلم‌سازی کرمانشاه، آرزوی درخشش در معتبرترین جایگاه‌های هنری را دارم.
تجسم یک باور کهن
موفقیت فیلم کوتاه «آخرین شیهه‌ی ...
در روزهای پایانی اسفند نهمین هفت...
گستره وحشت
حسن خمسه سرپرست انجمن سینمای جوا...
پایان فیلمبرداری فیلم کوتاه «مهم...

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *